Warsztatnix - wydarzenie

1. Koncepcja Warsztatnixa

1.1. Przyczyna

Czemu tu jesteśmy?

“Rozwiążmy wspólnie swoje problemy i się poznajmy lepiej”.

W Czeliminie jest mnóstwo mądrych ludzi i większość wymyśla koło na nowo. Każdy ma czasem jakiś problem - może nie znamy dobrej ekipy do remontu mieszkania, może nie umiemy poradzić sobie z połączeniem Django z Angularem. Czasem ktoś chce zmienić pracę… ale która firma do tej osoby najbardziej pasuje? Czasem ktoś chce zainwestować, a czasem ktoś szuka inwestora.

Sęk w tym, że jakkolwiek w Czeliminie jest ta wiedza “ogólnie”, jest ona rozproszona. I przez to nikt nie jest w stanie z niej skorzystać.

Hasło “Rozwiążmy wspólnie swoje problemy i się poznajmy lepiej” jest właśnie odpowiedzią na powyższy Ból. Gdyby istniały osoby, z którymi można po prostu pogadać… gdyby dało się kogoś zapytać… gdyby ktoś pomógł w moim projekcie… gdyby było coś, co ja mogę zrobić by było lepiej…

I właśnie po to powstał Warsztatnix.

1.2. Tożsamość

Czym chcemy być?

“Platforma spotkań pasjonatów, wspólnie rozwiązujących problemy i wspólnie się od siebie uczących”.

Warsztatnix nie chce być firmą. Nie chce też być chce być platformą - miejscem komunikacji między ludźmi. Ma to z jednej strony być fizyczne miejsce, z drugiej strony komunikacja między ludźmi ma przekraczać sam Warsztatnix.

Jakkolwiek dziwnie to może brzmieć, czelimińskie firmy rzadko rywalizują ze sobą bezpośrednio. Firma Firmex nie traci na tym, że firma Informatikos ma ludzi, którzy rozwiązali swój problem w dwie godziny a nie dwa tygodnie. Każde z nas uczy się czegoś w firmie, w której pracujemy - więc niech Warsztatnix będzie takim miejscem wymiany idei, dobrych praktyk i pomocy sobie nawzajem.

Chcemy być miejscem, gdzie ludzie z różnych firm mogą się spotykać i mogą współpracować zgodnie z tym, co ich interesuje. Gdzie mogą się poznawać i rozmawiać. Bez przymusu, bez jakichś rozkazów.

1.3. Zamierzenia

Docelowo Warsztatnix ma stworzyć tzw. “luźną sieć społeczną”. Sam Warsztatnix ma być taką agorą; rynkiem, gdzie może każdy przyjść ze swoim problemem czy chęcią do pracy i znajdzie tam coś, co może zrobić czy komuś pomóc. Taka “sieć sąsiedzka - to jest mój sąsiad, on mi pomoże czy pożyczy cukier”.

Na poziomie konkretnych życzeń, można użyć następujących haseł:

• Nie tylko technologie, też problemy inne; rozwiązujemy problemy interdyscyplinarne.
• Luźna (“słaba”) sieć kontaktów - każdy zna kogoś. Każdy może i chce pomóc każdemu.
• Podnośmy swoje umiejętności krzyżowo, nie zamykajmy się w silosach firm.
• Nie walczymy ze sobą, to nie wojny klanów. Wszyscy gramy w tą samą grę. Pomóż ile umiesz, pytaj ile potrzebujesz.
• Miejsce do wymiany opinii bez ściemy. Krytyka, ale konstruktywna i życzliwa.

Można to też podsumować sloganem: “Warsztatnix - wyjdziesz wiedząc więcej”

2. Wizja Warsztatnixa - Cele i Miary

Dezagregując Zamierzenia na elementy kluczowe oraz pilnując, by nic tu nie było sprzeczne z Tożsamością i by wpływało pozytywnie na Koncepcję dostajemy to:

1. Istnieje grupa ludzi współpracujących ze sobą.
2. Ci ludzie rozwiązują swoje problemy
3. Skupienie na różnorodności - różni ludzie, różne pomysły
4. Każdy: zawsze wychodząc z Warsztatnixa wie więcej
5. Istnieje między nimi luźna sieć kontaktów

Zmierzmy je:

1. Współpraca:
   1. rozumiem jako: poziom zainteresowania i zaangażowania uczestników warsztatu. Praca z ludźmi “spoza swojej firmy”.
   2. miara: ilość osób w ogóle współpracujących i nie wycofanych. Ilość osób współpracujących tylko w ramach “swojej grupy znajomych” (minimalizujemy)
2. Różnorodność:
   1. rozumiem jako: nie ma “gwiazd”, każdy ma prawo głosu, nie ma silosów, rozbijanie grupek
   2. miara: ilość osób wycofanych i nieaktywnych (minimalizujemy). Ilość różnych ludzi prezentujących rzeczy. Ilość różnych firm się angażujących. Ilość tematów nieinformatycznych.
3. Swoje problemy:
   1. rozumiem jako: przynoszone są problemy i koncepty “z sali”. Te problemy są rozwiązywane przez grupę lub podgrupy.
   2. miara: ilość osób, które przyniosła własne problemy. Ilość osób pracujących nad takimi problemami. Ilość takich problemów.
4. Rozwiązywanie:
   1. rozumiem jako: postęp zrozumienia i skończenia prac nad danym obserwowalnym problemem rośnie. Po ludzku: przyszedłem i miałem mniej zrozumienia/zrobienia, niż gdy wyszedłem.
   2. miara: ilość osób pracujących nad rozwiązaniem, ilość potencjalnych rozwiązań problemu, ilość osób która zadeklarowała rozwiązanie czy otrzymaną pomoc
5. Luźna sieć:
   1. rozumiem jako: ludzie komunikują się między sobą podczas spotkania, ale też poza nim gdy jest taka konieczność. Powstają zespoły celowe międzyfirmowe.
   2. miara: Ilość bezwzględna osób, które robią rzeczy jak opisane w “rozumiem”.

Powyższe nie jest idealne, ale nie jest też tragiczne. W jakimś stopniu wiążemy to, co chcemy osiągnąć z jakąś formą oceny, czy udało nam się to osiągnąć. Problem jednak leży w parametrze poniżej:

1. przyrost wiedzy:
   1. rozumiem jako: podczas szkolenia wszyscy uczą się coraz więcej, poznają nowe rzeczy. Szybciej i skuteczniej rozwiązują problemy.
   2. miara: PROXY: ilość osób zaangażowanych, PROXY: ilość osób mówiących że nic im to nie daje

Normalnie przyrost wiedzy można obserwować pracując z kimś w projekcie, albo wykorzystując drugi poziom modelu Kirkpatricka np. w formie testów przed ćwiczeniem i po ćwiczeniu. Z oczywistych przyczyn, osoby obecne na Warsztatniksie nie są w stanie pracować razem w jednej firmie. Nie da się też dać im dwa razy tego samego zadania, bo się znudzą. Co więcej, niekoniecznie mamy tą samą populację osób.

To powoduje, że nie możemy sensownie zmierzyć przyrostu wiedzy. To, co możemy jednak zmierzyć to wskaźnik pośredni - proxy - często występujący przy uczeniu się. W naszym wypadku to będzie ilość osób MÓWIĄCYCH, że spotkanie nie miało sensu / nic im nie dało oraz ilość osób zaangażowanych i zainteresowanych działaniami.

Priorytetyzacja. Lepiej mieć miary średnie, które jednak nie robią krzywdy niż nie mieć żadnych miar. A lepiej nie mieć żadnych miar niż mieć miary szkodliwe.

Miary szkodliwe to takie, w wypadku których wypełnienie mierników nie koreluje się pozytywnie z Koncepcją (czyli kłamią, że “coś innego” jest ważne niż Koncepcja), lub - co gorsza - ich wypełnienie koreluje się negatywnie z Koncepcją (czyli aktywnie sprowadzają na złą drogę).

6.2 Potencjalna strategia Warsztatnixu

Grupa działań mających osiągnąć cele strategiczne:

1. I - Model warsztatowy - współpraca ludzi między firmami buduje znajomości i “łamie pierwsze lody”.
2. II - Promować przynoszenie i rozwiązywanie problemów. Pozyskiwać problemy interesujące i rozwojowe dla osób obecnych.
3. III - Umożliwienie różnym osobom prowadzenie, też na różnych poziomach umiejętności tak, by po każdym spotkaniu wszyscy wyszli wiedząc coś więcej
4. IV - Komunikacja celów oraz założeń uczestnikom. Kto chce osiągać te korzyści, przyjdzie. Kto nie, nie jest grupą docelową.
5. V - Budowanie dostępnej dla wszystkich bazy wiedzy. Silny kernel - luźna orbita. Graf, by zmniejszyć ilość stopni oddalenia.

mierzymy (w uproszczeniu):

1. A - ilość osób współpracujących i nie wycofanych
2. B - ilość różnych ludzi wykonujących działania aktywnie
3. C - ilość różnorodnych tematów i przyniesionych problemów
4. D - poziom komunikacji podczas Warsztatnixu i poza nim
5. E - poziom zaangażowania i zadowolenia

Tabelka pokrycia między działaniami a miarami (nie mamy jeszcze mierników; nie ustawiliśmy wartości Tolerancji i Doskonałości):

	Współpraca	Aktywność	Różnorodność	Komunikacja	Zaangażowanie
Model Warsztatowy	X	X		X	X
Ciekawe Problemy	X		X		X
Różni Prowadzący		X	X
Komunikacja Celów	X	X			X
Baza Wiedzy				X

Co z powyższego wynika?

Działaniami o największym wpływie na cele strategiczne są: Model Warsztatowy, Zdobycie Właściwych Problemów i Komunikacja Celów i Założeń:

• Model Warsztatowy sprawia, że będzie dochodziło do interakcji i wymiany energii.
• Właściwe Problemy sprawią, że różne osoby się zaangażują i będą zainteresowane.
• Komunikacja Celów sprawi, że komu nie pasuje… ten nie przyjdzie. Będzie też jasne, że Warsztatnix się różni od Spotkania.

Najbardziej zagrożonym celem strategicznym jest Budowa Luźnej Sieci oraz Różnorodność Tematów/ Problemów:

• Sieć jest wspierana pośrednio przez Model Warsztatowy, który promuje interakcję.
• Sieć jest wspierana przez niezbyt silne działanie Budowa Bazy Wiedzy. Coś, co wygląda na kosztowne i trudne.
• Różnorodność jest wspierana pośrednio przez Promowanie Przynoszenia Problemów, ale typ problemów jest pochodną uczestników.
• Różnorodność jest wspierana przez Promowanie Różnorodnych Prelegentów - ale zawsze znalezienie prelegentów było słabym punktem Warsztatnixa.

Mając powyższe, wiemy, na co należy teraz zwrócić szczególną uwagę.

Zaznaczam - nie jest to strategia idealna. Ale działamy w istniejącym środowisku - w Warsztatniksie. Nie projektujemy niczego od zera. Możemy wprowadzić trzy najsilniejsze działania i zacząć mierzyć ich efekty. Jeżeli wynik będzie zgodny z oczekiwaniem, szukamy co teraz jest największym problemem i jak możemy ten konkretny problem rozwiązać.

Jak refaktoryzacja w świecie programowania. Krok po kroku, do celu, mierząc to, co ważne.